Ακούμε ενεργά, κατανοούμε τις εκατέρωθεν θέσεις, οικοδομούμε σχέσεις εμπιστοσύνης για τα εμπλεκόμενα μέρη, τηρ0ύμε αυστηρά την αρχή της εμπιστευτικότητας και τους διεθνείς κανόνες δεοντολογίας, διευκολύνουμε στην εύρεση λύσεων που τις διακρίνει η αμοιβαιότητα και αφήνουμε την εξουσία της απόφασης καθαρά στα εμπλεκόμενα στη διαφορά μέρη.

Πρόκειται για την λεγόμενη Win – Win Situation, όπου από την επίλυση της διαφοράς έχουν όφελος και οι δύο πλευρές. Στη διαδικασία αυτή κεντρικό ρόλο κατέχει ο Διαμεσολαβητής, ο οποίος, διαχειρίζεται τη διαδικασία, ενεργεί ως καταλύτης και επιτρέπει, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την επίλυση της διαφοράς, ακόμα και όταν οι προηγηθείσες διαπραγματεύσεις, είτε μεταξύ των ίδιων των μερών είτε μεταξύ των δικηγόρων τους, έχουν αποτύχει. Η εμπειρία και η επικοινωνιακή δεξιότητα του Διαμεσολαβητή, επιτρέπει στα μέρη να συζητήσουν τα θέματα που τους απασχολούν, να εξαλείψουν τα εμπόδια, να λύσουν παρεξηγήσεις, να καθορίσουν τα βασικά συμφέροντα ή τις ανησυχίες τους, να βρουν σημεία συμφωνίας και να αποτυπώσουν τη συμφωνία τους σε ενιαίο κείμενο.

Η Διαμεσολάβηση ορίζεται σύμφωνα με το ν. 3898/2010 ( Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις), με τον οποίο ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Δίκαιο η Οδηγία με αριθμό 2008/52/ΕΚ, ως η διαρθρωμένη διαδικασία ανεξαρτήτως ονομασίας, στην οποία δύο ή περισσότερα μέρη μιας διαφοράς επιχειρούν εκουσίως να επιλύσουν με συμφωνία τη διαφορά αυτή με τη βοήθεια Διαμεσολαβητή. Η Διαμεσολάβηση του ν. 3898/2010 διακρίνεται τόσο σε σχέση με τη διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων και τη Διαιτησία ( κατά την οποία λαμβάνεται εκτελεστή απόφαση) όσο και από το θεσμό του πρόσφατου ν. 4055/2012 (προσέθεσε το άρθρο 214Β του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) για την εισαγωγή της αποκαλούμενης Δικαστικής Μεσολάβησης, που αποτελεί διαδικασία στα πλαίσια του Δικαστικού Συστήματος.