Σύμφωνα με τον πτωχευτικό κώδικα σε πτώχευση κηρύσσεται ο οφειλέτης με εμπορική ιδιότητα (φυσικού ή νομικού προσώπου) όταν μόνιμα και ολοσχερώς αδυνατεί να ικανοποιήσει δανειστές και άλλους πιστωτές. Δεν κηρύσσονται σε πτώχευση τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και οι δημόσιοι οργανισμοί. Η πτώχευση κηρύσσεται μόνο με δικαστική απόφαση (από πολυμελές πρωτοδικείο) και αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του ή με άλλο τρόπο που προβλέπεται από σχέδιο διάσωσης (αναδιοργάνωσης) και κυρίως με τη διασφάλιση της επιχειρησιακής συνέχειας.

Η παύση της οικονομικής δραστηριότητας ή ο θάνατος δεν κωλύουν την πτώχευση, εφόσον επήλθαν σε χρόνο κατά τον οποίο ο οφειλέτης είχε παύσει τις πληρωμές του. Σε περίπτωση θανάτου του οφειλέτη, η αίτηση για κήρυξή του σε πτώχευση πρέπει να υποβληθεί το αργότερο εντός έτους από το θάνατό του. Σε περιπτώσεις πτώχευσης ομόρρυθμων ή ετερόρρυθμων εταιριών, με την ίδια απόφαση κηρύσσονται πτωχοί και τα ομόρρυθμα μέλη. Η πτώχευση αστικής εταιρίας με νομική προσωπικότητα ή άλλης ένωσης προσώπων με νομική προσωπικότητα, δεν επιφέρει και την πτώχευση των μελών της. Όταν κηρυχθεί η πτώχευση οι δανειστές του οφειλέτη δεν μπορούν να ασκήσουν ατομικές διώξεις εναντίον του, αλλά ενώνονται σε μια ομάδα, τα δικαιώματα της οποίας ασκούνται από το σύνδικο της πτώχευσης.